Çocukların Ruh Sağlığı
1. Doğum yaptıktan hemen sonra bebeğinizi alıp kalp hizasında tutmanız bebeğinizin ruhsal gelişimi açısından çok önemlidir. Maalesef bebeklerimiz hayatlarının ilk travmalarını doğulduktan hemen sonra yaşarlar. 9 ay annelerinin kalp çarpıntılarıyla kendilerini güvende hiss eden bebekler, doğumdan sonra yabancı bir ortama düşerler ve annesinin kalp çarpıntılarını duyduktan sonra güvende olduklarına ikna olurlar.
2. Çocuklarınızı doğru terbiye etmek istiyorsanız ilk kendinizi terbiye edin. Ve çocuklarınıza onu yapın tarzında akıl vermenizin bir anlamı yok, kendiniz aksi şekilde davrandığınız sürece bu doğru olmaz. Dolayısıyla çocuklarımızın yapmasını istemediğimiz şeyleri ilk kendimizin yapmaması gerekebilir. Çocuklar ebeveynlerinin aynasıdır.
3. Çocuklarınızın sizi manipüle etmesine müsaade etmeyin. Bu genelde çocuğunuza bir şeye ‘hayır’ demekle başlar, ağladığında onu mükafatlandırırsanız (‘tamam, tamam yap artık’ söyleyerek), sonuç olarak çocuğunuza sizi istediği zaman manipüle edebilmesi için imkan veriyorsunuz. Hayır demek yerine neden o şeyi yapmasını istemediğinizi anlatmanız ve fikrinizi değişmemeniz önemlidir
4. Çocuklarınıza bağırmayın, aksine doğru yapmadıkları şeyi karşınıza alın ve konuşun. Anlayacakları kelimeleri seçin. Ve yanlış yaptıkları durumu anlatırken ‘sen beni üzdün demeyin’, ‘yaptığın davranış’ beni üzdü, diyerek başlayın konuya. Çünkü çocuk ailesini üzdüğünü ve bu üzden sevilmediğini düşüne bilir. En önemlisi de bunu yaparken çocuğunuzla göz hizasında durun, ve güzel bir şekilde anlatın.
5. 3 yaşından itibaren çocuklar soru sormağa başlarlar. Bu onların çevrelerini öğrenme istekleriyle başlar. Burada anne ve babanın üzerine düşen her şeyden önce çocuklarının sorularıyla ilgilenmek, soruları baskı altına almamak ve çocuklarının her sorduğu soruya onların anlayacakları şekilde cevap vermek olacaktır. Soruları cevaplanmayan çocuklar ileride manevi boşluklar yaşarlar.
6. Çocuğunuza sorumluluk verin. Bu ne için önemlidir?
Ergenlik dönemine giren çocuğunuzdan sürekli şikayet ediyorsunuz; sorumsuz, odasını dahi toplamadığını, evde hiç bir işte yardımcı olmadığını iddia ediyorsanız, çocukluk dönemlerini hatırlamanızı tavsiye ederim. Muhtemelen çocuğunuz tabakları taşımaya yardımcı olmak istediği dönemlerde tabakları kırar setiniz bozulur, ya da aşırı korumacı ebeveynler kendine zarar verir diye müsaade etmezler. Ve sonuc olarak çocuğu o şekilde biz alıştırırız. O yüzden gelecekte bu şekilde sorunlarla karşılaşmamak için çocuğunuza sorumluluk verin.
7. Çocukların doğru yetiştirilmesinde en önemli röl anne ve babaya ait. Ailesinde sevgi, ilgi, mutluluk gören çocuklar arkadaş ilişkilerinde daha uyumlu, liderlik özellikleri gelişmiş yetenekleri artmış olduğu gözlenmiştir. Ailede anne ve babanın da uyum içinde ve mutlu olması çok önemli. Çünkü çocuk evde anne be babasını rol model alır… Yani onun davranışlarını tekrarlar. Çocuklar huzurlu ve mutlu ortamlarda sorumluluk almasını öğrenir (anne babanın da öğretmesi çok önemli), kendisi ile barışık olur, ve mutlu birey olarak yetişir…. Çocuklarınızda her hangi sevmediğiniz bir yön görürseniz, aynada ilk kendinize bakın… Nerde yanlış yaptım diye düşünün, çocuklarınızı cezalandırarak, döverek değil, kendi hatalarınızı değiştirerek çocuğunuzu terbiye edin.
8.Çocuk ve anne baba ilişkisi:
Çocuğa sevgi, ilgi gösterilmeli ve zaman ayırılmalıdır. Çocuk kendini değerli hiss etmeli, ama şımartılmamalı. Değer ile şımartılmak arasındaki ince çizgiyi tutturmak ise anne ve babanın görevi. Aile daha büyük ise bu ailenin büyükleri de bu işte anne ve babanın tutumuna sayğı duymakı ve onları desteklemeli. Sonuç olarak çocuklarınızı sevin, değerli hiss ettirin ama şımartmayın
9.Baba bebeklik döneminde bebeğin bakımına katılmalı anne ile iş birliyi içinde çocuğa zaman ayırmalılar. Bu çocuğun annem beni daha fazla seviyor, babam daha az seviyor düşünmesini ya da aksi durumu önler.
10. Çocuğu olduğu gibi kabul etmek en önemli şart. Çocuğu hiç bir zaman başkalarıyla kıyaslamayın, bu onlarda başarısızlığa, özgüven yitimine sebep ola bilir. Uyarıda bulunacaksanız kendi ile kıyaslayın. Kardeşleri, sınıf arkadaşları, komşunun çocukları… Hiç kimseyle ama.
11. Çocukların ruhsal ve fiziksel gelişiminde oyun çok önemlidir. Anne baba çocukla oyun oynaması da önemlidir. Çocuğun arkadaş edinmesi, ya da kendi kardeşleri ile oynaması önemlidir. Çocuk bunu tek başına yapamıyorsa anne, baba çocuğu yönlendire bilir. Çocuğun oyun oynayamaması patolojik bir durumun habercisi ola bilir.
12. Çocuğun addım addım gelişimi:
1. Bir yaş çocuğu: yumuşak, ses çıkaran, boyasız objelerle ilgilenir.
2. İki yaş çocuğu: üst üste konula bilen karmaşık olmayan kurular, legolarla ilgilenir.
3. Üç yaş çocuğu: çizgi film kahramanlarına karşı merak oyanmıştır, kahramanların oyuncaklarına merak uyanır. Daha karmaşık yap bozlar, legolar, puzzleler yapma becerisi artık ortaya çıkmıştır.
4. Dört yaş çocuğu: resim yapar, renkli hamur ve killerden objeler yapmağa teşvik olunmalılar. Bunları genelde anaokullarında yaparlar. Yaptığı işlerden sonra çocuğu onore etmek önemlidir. Bu çocuğu heveslendirir.
5. Okul öncesi eğitim dönemidir ve bu yaş çocuk oyun çocuğu kabul edilip eğitilmelidir. Grup oyunları başlar: saklambaç, top oyunları, sek-sek gibi.
6. Altı yaş çocuğu: daha gelişmiş top oyunları, karmaşık zeka oyunları, koşmaca, yakalamaca oyunları başlar.
Önemli olan ailelerin bu dönemlerde çocukaları desteklemesi. Çocuk düşer, terler diye onları çocuk olmaktan alı koymayın. Onlara maksimum şekilde bu aşamaları geçmesine yardım edin. Zaten bahçesiz evlerde 4duvar arasında, İpad, Iphona’larla büyüttüğümüz yeni bir nesil yetiştiriyoruz, bunun sorumluluğunu anlamanız ve çocuklarınıza bu haksızlığı etmemenizi öneririm.Fraud Anal dönem (1-3 yaş)
Freuda göre bu dönem sfinkterler diye isimlendirdiğimiz büzücü kasların özellikle anal büzücü kastların nöromüsküler kontrolu kazanması ile belirli olan bir dönem. Yani bu dönemde çocuk artık anal kaslarının gelişmesi neticesi olarak dışkı ihtiyacını kontrol ede bilme yeteneği kazanacaktır. Bu dönemin anne ve çocuk için ne önemi olduğunu insanlar tahmin dahi edemiyorlar. Ama bu dönemi doğru tamamlayamayan çocukta ilerki yaşlarda ortaya çıkacak sorunlar kaçınılmaz oluyor. Peki durum nasıl başlar? Çocuk yeni yetenek kazanmış ve o yeteneğinden zevk almakta (bazen bu yaş çocukların ihtiyaçlarını giderirken reaksiyonlarından gözlemlersek hiss ede biliyoruz, utanırlar, kızarırlar, gözlerini kaçırırlar ve s.) burada genelde anne, ya bakıcı devreye girer çocuğu zorla tuvalet yaptırır, temizliğini yaparken pis kokuyor, çok iğrenç gibi laflar kullanır, hadi çocuğum dışarıya çıkıyoruz ihtiyacı yap, dışarıdayken isteme filan gibi şeyler devreye girdiğinde, çocuk anneni manipüle ede bilir, anneden korkup istediklerini ettiğinde benlik kaybı, içe kapanıklık, çekingen ve utangaç kişilikle büyümeye devam ede bilir. Bu çocuklar hatta patolojik bir şekilde cimrilik, bencillik hissi kazana biliyorlar. Bu dönemi sorunlu geçirenler genelde obsesif- kampulsif bozuklukla ve ya pislik, dağınıklıkla, öfke eğilimleriyle görülebilir.
Özetle bu dönemde çocuğu katı, cezalandırıcı, disiplinli tuvalet eğitiminden geçirmek ya da tam aksine aşırı koruyucu ve denetleyici, aşırı titizlik ve düzenlilik, çocuğa ayıp ve günah kavramlarını aşırı aşılamak çok sakıncalı ola bilir.
Fraud gelişim evreleri; Phallic dönemFreud:
Phallic dönem – 3-5, bazen de 6 yaşına kadar devam eder. Bu dönemin çocuklar ve gelecekleri açısından önemi o ki, Freud’ a göre dönemi doğru atlatamayan çocuklar gelecekte aile hayatında başarısız olurlar, cinsel tutuma karşı saplantılı ya da aşırı koruyucu olabiliyorlar.
Bu dönemde aslında çocuklarda ne baş verdiği çok önemli, bu dönemi ben az da olsa ergenlik dönemine benzetirim, çünkü çocuk kendi anatomisinin farkına varır. Kızlar kız çocuğu olduklarının, erkekler ise erkek çocuk olduklarının farkına varıyorlar. Çocukları bu yaşlarda gözlemlersek genelde kızlar kız, erkekler ise erkek çocuklarla oynarlar, diğer cinsten olanı dışlamak eğilimi uyanır çocuklarda. ( ama kişiler arasında farklılık unutulmamalıdır, bazen çeşitli sebeplerden problemli ya problemsiz çocuklar da aksi durum gözlenebilir, bu konu çocuk psikologu tarafında ele alınabilir). Artık çocuk kimin erkek kimin kadın olduğunun farkına varmıştır ve yanlarındaki en yakın erkek ve kadın anne ve babasıdır. Bu dönemde kız çocuklarının babaya, oğlan çocuklarının anneye düşkün olma sebebi buradan geliyor. Artık erkek çocuklar annelerine aşırı bağlanır ve babalarını annelerinden kıskanır, kızlarda da aynı durum babaları içindir.
Bu dönemin en sorunlu tarafı aileler için çocuğun cinsel organları ile oynaması durumu olarak genelde psikologların önüne çıkar. En son anaokulunda staj yaptığım zaman anne dehşetler içinde “Çocuğum mastürbasyon yapıyor, insanlar içine çıkarmaktan korkuyorum, insanlar ne anlar, Allah korusun bizi örnek aldığını düşünürlerse ne yaparız?, babası beni sorgular ise ne cevap vereceğimi şaşırdım.”İddiasıyla gelmiş bir anne ve gerçekten gözlerinde çok büyük telaş ve korku… Anneyi anlamak belki kolay, insanların cinsellik üstüne kurduğu tabular, ayıplar, ön yargıdan korkar. Çünkü kendisi de aynı duruma düşmese belki o da kınardı o çocuğu, çocuğun ailesini. Bu dönemde anlaşılması gereken şey aslında çok basit. Çocuk nasıl parmağını burnuna sokar, gözlerini kaşır, parmaklarıyla oynar ve tüm tabu olmayan kısımlarına dokunursa, onun için cinsel organların başka anlamı yok ki? Ailelerin bunu anlaması zor. Bu şeylerle karşılaşan aile ne yapar? Olayın üstüne gittikçe çocuk da cinselliği tabulaştırabilir, daha fazla yapmaya başlar ve ailesini bununla cezalandırabilir her cezanın karşılığında, bi şekil kısır döngü oluşturur, ya da korkar çekinir, durumu tabulaştırır ki bu da gelecekte aile sorunlarına getirip çıkarır.
Böyle durumla karşılaşıldığında aile ne yapmalı?
-Görmezden gelmeli
-çocuğu asla ve asla cezalandırmamalı
-insanlara anlatmamalı, hele bir de çocuğun duyacağı şekilde hiç olmamalı
-çocuk genelde sıkıldığında, zevk arayışı içinde olduğundan yaptığını varsayıp dikkatini oyuna yönlendirmelisiniz, sevdiği, güzel bir oyun oynayarak
-çocukla olayı müzakere etmemelisiniz, çocuk olayın farkında olmaması gerekir ki yaptığı şey nedir. Çünkü onun için burnuyla oynaması ile eşdeğer bir şeyse neden onun için önemli bir anlamı olan bir olaya çevirelim ki?
– ve genelde çocuğunuza gerçekten kaliteli zaman ayırırsanız ve durumu normal fizyolojik, biyolojik bir olay olarak görürseniz olay ortadan kendiliğinden kalkacaktır.
Freud ‘a göre, bu dönemini patolojik tamamlayan çocuklarda cinsel kişilik, sapkınlık, eşcinsellik vs. gibi durumlar görünebilir.
2. Çocuklarınızı doğru terbiye etmek istiyorsanız ilk kendinizi terbiye edin. Ve çocuklarınıza onu yapın tarzında akıl vermenizin bir anlamı yok, kendiniz aksi şekilde davrandığınız sürece bu doğru olmaz. Dolayısıyla çocuklarımızın yapmasını istemediğimiz şeyleri ilk kendimizin yapmaması gerekebilir. Çocuklar ebeveynlerinin aynasıdır.
3. Çocuklarınızın sizi manipüle etmesine müsaade etmeyin. Bu genelde çocuğunuza bir şeye ‘hayır’ demekle başlar, ağladığında onu mükafatlandırırsanız (‘tamam, tamam yap artık’ söyleyerek), sonuç olarak çocuğunuza sizi istediği zaman manipüle edebilmesi için imkan veriyorsunuz. Hayır demek yerine neden o şeyi yapmasını istemediğinizi anlatmanız ve fikrinizi değişmemeniz önemlidir
4. Çocuklarınıza bağırmayın, aksine doğru yapmadıkları şeyi karşınıza alın ve konuşun. Anlayacakları kelimeleri seçin. Ve yanlış yaptıkları durumu anlatırken ‘sen beni üzdün demeyin’, ‘yaptığın davranış’ beni üzdü, diyerek başlayın konuya. Çünkü çocuk ailesini üzdüğünü ve bu üzden sevilmediğini düşüne bilir. En önemlisi de bunu yaparken çocuğunuzla göz hizasında durun, ve güzel bir şekilde anlatın.
5. 3 yaşından itibaren çocuklar soru sormağa başlarlar. Bu onların çevrelerini öğrenme istekleriyle başlar. Burada anne ve babanın üzerine düşen her şeyden önce çocuklarının sorularıyla ilgilenmek, soruları baskı altına almamak ve çocuklarının her sorduğu soruya onların anlayacakları şekilde cevap vermek olacaktır. Soruları cevaplanmayan çocuklar ileride manevi boşluklar yaşarlar.
6. Çocuğunuza sorumluluk verin. Bu ne için önemlidir?
Ergenlik dönemine giren çocuğunuzdan sürekli şikayet ediyorsunuz; sorumsuz, odasını dahi toplamadığını, evde hiç bir işte yardımcı olmadığını iddia ediyorsanız, çocukluk dönemlerini hatırlamanızı tavsiye ederim. Muhtemelen çocuğunuz tabakları taşımaya yardımcı olmak istediği dönemlerde tabakları kırar setiniz bozulur, ya da aşırı korumacı ebeveynler kendine zarar verir diye müsaade etmezler. Ve sonuc olarak çocuğu o şekilde biz alıştırırız. O yüzden gelecekte bu şekilde sorunlarla karşılaşmamak için çocuğunuza sorumluluk verin.
7. Çocukların doğru yetiştirilmesinde en önemli röl anne ve babaya ait. Ailesinde sevgi, ilgi, mutluluk gören çocuklar arkadaş ilişkilerinde daha uyumlu, liderlik özellikleri gelişmiş yetenekleri artmış olduğu gözlenmiştir. Ailede anne ve babanın da uyum içinde ve mutlu olması çok önemli. Çünkü çocuk evde anne be babasını rol model alır… Yani onun davranışlarını tekrarlar. Çocuklar huzurlu ve mutlu ortamlarda sorumluluk almasını öğrenir (anne babanın da öğretmesi çok önemli), kendisi ile barışık olur, ve mutlu birey olarak yetişir…. Çocuklarınızda her hangi sevmediğiniz bir yön görürseniz, aynada ilk kendinize bakın… Nerde yanlış yaptım diye düşünün, çocuklarınızı cezalandırarak, döverek değil, kendi hatalarınızı değiştirerek çocuğunuzu terbiye edin.
8.Çocuk ve anne baba ilişkisi:
Çocuğa sevgi, ilgi gösterilmeli ve zaman ayırılmalıdır. Çocuk kendini değerli hiss etmeli, ama şımartılmamalı. Değer ile şımartılmak arasındaki ince çizgiyi tutturmak ise anne ve babanın görevi. Aile daha büyük ise bu ailenin büyükleri de bu işte anne ve babanın tutumuna sayğı duymakı ve onları desteklemeli. Sonuç olarak çocuklarınızı sevin, değerli hiss ettirin ama şımartmayın
9.Baba bebeklik döneminde bebeğin bakımına katılmalı anne ile iş birliyi içinde çocuğa zaman ayırmalılar. Bu çocuğun annem beni daha fazla seviyor, babam daha az seviyor düşünmesini ya da aksi durumu önler.
10. Çocuğu olduğu gibi kabul etmek en önemli şart. Çocuğu hiç bir zaman başkalarıyla kıyaslamayın, bu onlarda başarısızlığa, özgüven yitimine sebep ola bilir. Uyarıda bulunacaksanız kendi ile kıyaslayın. Kardeşleri, sınıf arkadaşları, komşunun çocukları… Hiç kimseyle ama.
11. Çocukların ruhsal ve fiziksel gelişiminde oyun çok önemlidir. Anne baba çocukla oyun oynaması da önemlidir. Çocuğun arkadaş edinmesi, ya da kendi kardeşleri ile oynaması önemlidir. Çocuk bunu tek başına yapamıyorsa anne, baba çocuğu yönlendire bilir. Çocuğun oyun oynayamaması patolojik bir durumun habercisi ola bilir.
12. Çocuğun addım addım gelişimi:
1. Bir yaş çocuğu: yumuşak, ses çıkaran, boyasız objelerle ilgilenir.
2. İki yaş çocuğu: üst üste konula bilen karmaşık olmayan kurular, legolarla ilgilenir.
3. Üç yaş çocuğu: çizgi film kahramanlarına karşı merak oyanmıştır, kahramanların oyuncaklarına merak uyanır. Daha karmaşık yap bozlar, legolar, puzzleler yapma becerisi artık ortaya çıkmıştır.
4. Dört yaş çocuğu: resim yapar, renkli hamur ve killerden objeler yapmağa teşvik olunmalılar. Bunları genelde anaokullarında yaparlar. Yaptığı işlerden sonra çocuğu onore etmek önemlidir. Bu çocuğu heveslendirir.
5. Okul öncesi eğitim dönemidir ve bu yaş çocuk oyun çocuğu kabul edilip eğitilmelidir. Grup oyunları başlar: saklambaç, top oyunları, sek-sek gibi.
6. Altı yaş çocuğu: daha gelişmiş top oyunları, karmaşık zeka oyunları, koşmaca, yakalamaca oyunları başlar.
Önemli olan ailelerin bu dönemlerde çocukaları desteklemesi. Çocuk düşer, terler diye onları çocuk olmaktan alı koymayın. Onlara maksimum şekilde bu aşamaları geçmesine yardım edin. Zaten bahçesiz evlerde 4duvar arasında, İpad, Iphona’larla büyüttüğümüz yeni bir nesil yetiştiriyoruz, bunun sorumluluğunu anlamanız ve çocuklarınıza bu haksızlığı etmemenizi öneririm.Fraud Anal dönem (1-3 yaş)
Freuda göre bu dönem sfinkterler diye isimlendirdiğimiz büzücü kasların özellikle anal büzücü kastların nöromüsküler kontrolu kazanması ile belirli olan bir dönem. Yani bu dönemde çocuk artık anal kaslarının gelişmesi neticesi olarak dışkı ihtiyacını kontrol ede bilme yeteneği kazanacaktır. Bu dönemin anne ve çocuk için ne önemi olduğunu insanlar tahmin dahi edemiyorlar. Ama bu dönemi doğru tamamlayamayan çocukta ilerki yaşlarda ortaya çıkacak sorunlar kaçınılmaz oluyor. Peki durum nasıl başlar? Çocuk yeni yetenek kazanmış ve o yeteneğinden zevk almakta (bazen bu yaş çocukların ihtiyaçlarını giderirken reaksiyonlarından gözlemlersek hiss ede biliyoruz, utanırlar, kızarırlar, gözlerini kaçırırlar ve s.) burada genelde anne, ya bakıcı devreye girer çocuğu zorla tuvalet yaptırır, temizliğini yaparken pis kokuyor, çok iğrenç gibi laflar kullanır, hadi çocuğum dışarıya çıkıyoruz ihtiyacı yap, dışarıdayken isteme filan gibi şeyler devreye girdiğinde, çocuk anneni manipüle ede bilir, anneden korkup istediklerini ettiğinde benlik kaybı, içe kapanıklık, çekingen ve utangaç kişilikle büyümeye devam ede bilir. Bu çocuklar hatta patolojik bir şekilde cimrilik, bencillik hissi kazana biliyorlar. Bu dönemi sorunlu geçirenler genelde obsesif- kampulsif bozuklukla ve ya pislik, dağınıklıkla, öfke eğilimleriyle görülebilir.
Özetle bu dönemde çocuğu katı, cezalandırıcı, disiplinli tuvalet eğitiminden geçirmek ya da tam aksine aşırı koruyucu ve denetleyici, aşırı titizlik ve düzenlilik, çocuğa ayıp ve günah kavramlarını aşırı aşılamak çok sakıncalı ola bilir.
Fraud gelişim evreleri; Phallic dönemFreud:
Phallic dönem – 3-5, bazen de 6 yaşına kadar devam eder. Bu dönemin çocuklar ve gelecekleri açısından önemi o ki, Freud’ a göre dönemi doğru atlatamayan çocuklar gelecekte aile hayatında başarısız olurlar, cinsel tutuma karşı saplantılı ya da aşırı koruyucu olabiliyorlar.
Bu dönemde aslında çocuklarda ne baş verdiği çok önemli, bu dönemi ben az da olsa ergenlik dönemine benzetirim, çünkü çocuk kendi anatomisinin farkına varır. Kızlar kız çocuğu olduklarının, erkekler ise erkek çocuk olduklarının farkına varıyorlar. Çocukları bu yaşlarda gözlemlersek genelde kızlar kız, erkekler ise erkek çocuklarla oynarlar, diğer cinsten olanı dışlamak eğilimi uyanır çocuklarda. ( ama kişiler arasında farklılık unutulmamalıdır, bazen çeşitli sebeplerden problemli ya problemsiz çocuklar da aksi durum gözlenebilir, bu konu çocuk psikologu tarafında ele alınabilir). Artık çocuk kimin erkek kimin kadın olduğunun farkına varmıştır ve yanlarındaki en yakın erkek ve kadın anne ve babasıdır. Bu dönemde kız çocuklarının babaya, oğlan çocuklarının anneye düşkün olma sebebi buradan geliyor. Artık erkek çocuklar annelerine aşırı bağlanır ve babalarını annelerinden kıskanır, kızlarda da aynı durum babaları içindir.
Bu dönemin en sorunlu tarafı aileler için çocuğun cinsel organları ile oynaması durumu olarak genelde psikologların önüne çıkar. En son anaokulunda staj yaptığım zaman anne dehşetler içinde “Çocuğum mastürbasyon yapıyor, insanlar içine çıkarmaktan korkuyorum, insanlar ne anlar, Allah korusun bizi örnek aldığını düşünürlerse ne yaparız?, babası beni sorgular ise ne cevap vereceğimi şaşırdım.”İddiasıyla gelmiş bir anne ve gerçekten gözlerinde çok büyük telaş ve korku… Anneyi anlamak belki kolay, insanların cinsellik üstüne kurduğu tabular, ayıplar, ön yargıdan korkar. Çünkü kendisi de aynı duruma düşmese belki o da kınardı o çocuğu, çocuğun ailesini. Bu dönemde anlaşılması gereken şey aslında çok basit. Çocuk nasıl parmağını burnuna sokar, gözlerini kaşır, parmaklarıyla oynar ve tüm tabu olmayan kısımlarına dokunursa, onun için cinsel organların başka anlamı yok ki? Ailelerin bunu anlaması zor. Bu şeylerle karşılaşan aile ne yapar? Olayın üstüne gittikçe çocuk da cinselliği tabulaştırabilir, daha fazla yapmaya başlar ve ailesini bununla cezalandırabilir her cezanın karşılığında, bi şekil kısır döngü oluşturur, ya da korkar çekinir, durumu tabulaştırır ki bu da gelecekte aile sorunlarına getirip çıkarır.
Böyle durumla karşılaşıldığında aile ne yapmalı?
-Görmezden gelmeli
-çocuğu asla ve asla cezalandırmamalı
-insanlara anlatmamalı, hele bir de çocuğun duyacağı şekilde hiç olmamalı
-çocuk genelde sıkıldığında, zevk arayışı içinde olduğundan yaptığını varsayıp dikkatini oyuna yönlendirmelisiniz, sevdiği, güzel bir oyun oynayarak
-çocukla olayı müzakere etmemelisiniz, çocuk olayın farkında olmaması gerekir ki yaptığı şey nedir. Çünkü onun için burnuyla oynaması ile eşdeğer bir şeyse neden onun için önemli bir anlamı olan bir olaya çevirelim ki?
– ve genelde çocuğunuza gerçekten kaliteli zaman ayırırsanız ve durumu normal fizyolojik, biyolojik bir olay olarak görürseniz olay ortadan kendiliğinden kalkacaktır.
Freud ‘a göre, bu dönemini patolojik tamamlayan çocuklarda cinsel kişilik, sapkınlık, eşcinsellik vs. gibi durumlar görünebilir.
|
Yazan
|
Bu makaleden alıntı yapmak
için alıntı yapılan yazıya aşağıdaki ibare eklenmelidir: "Çocukların Ruh Sağlığı" başlıklı makalenin tüm hakları yazarı Uzm.Psk.Kumru ŞERİFOVA'e aittir ve makale, yazarı tarafından TavsiyeEdiyorum.com (http://www.tavsiyeediyorum.com) kütüphanesinde yayınlanmıştır. Bu ibare eklenmek şartıyla, makaleden Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa uygun kısa alıntılar yapılabilir, ancak Uzm.Psk.Kumru ŞERİFOVA'nın izni olmaksızın makalenin tamamı başka bir mecraya kopyalanamaz veya başka yerde yayınlanamaz. |
1 Beğeni 
Yazan Uzman
|
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
