Yerimde duramazdım küçük çocukken,
Tırnaklarımı yerdim huzursuz otururken,
Büyürken anladım kim olduğumu.
Öğretilenlerin çoğu yalan azı doğru.
Yaşamak savaşmaktır diyorlardı...

Depresif ve panik haller yaşadım.
Ben hayatla değil hatalarla savaştım.
Şizofrenik duygular hatıralarım.
Büyüyordum agresif çatışmalara,
Ben hayatı değil kendimi anladım...

Çağırdım düşlerimi gerçek olsunlar.
Hayat bir düşmüş şimdi anladım.
Bakışlarım büyüdü gördüklerimde.
Histerik nöbetlerim görünmese de,
Kuşkular hezeyana dönüştüğünde...

Düşünceler uçuşuyor sanki beynimde,
Toparlamak imkansız konuştuğumda,
Bazen tekrar ederim nedendir bilmesemde.
Kendimle konuşurken anladım biraz,
Paranoya sarmış her bir tarafı...

Parçalanıyordum her gün biraz daha,
Kaç kişiliğim vardı bunalımda.
Ellerim beyaz gömlekle bağlandı.
Giderken anladım normal değildi.
Ne ben ne de düşüncelerim,
Hastane geceleri bağırma nöbetlerim...