Birincil duygular, doğal ve temel duygusal tepkilerdir. Genellikle evrimsel olarak temel ihtiyaçlara yanıt olarak ortaya çıkarlar ve insanlar ve diğer hayvanlar hayatta kalmalarını sağlarlar. Örneğin, korku, öfke, mutluluk, üzüntü, güvenlik, iğrenme gibi duygular birincil duygulardır. Bu duygular, genellikle belirli bir uyarana karşı hızlı ve otomatik tepkileri tetikler. Örneğin, korku duygusu tehlikeli bir durumda kaçma veya savunma tepkisi vermemizi sağlar.

İkincil duygular, birincil duyguların karmaşık düşünce biçimleriyle birleştiği ve sosyal, kültürel ve bireysel etkenlerden etkilendiği duygulardır. Bu duygular, birincil duygular üzerine inşa edilir ve kişinin kendini ve çevresini daha karmaşık bir şekilde deneyimlemeye yol açar. Örneğin, sınırlandıran, gurur, kıskançlık gibi duygulara sahip duygulardır. Bu duygular, genellikle sosyal normlar, değerler ve kişisel hedeflerle elde edilir. Örneğin, utanma duygusu, toplumun kabul ettiği geleneksel normlarına uymadığımızda ortaya çıkıyor.

Birincil ve İkincil Davranışlar: Birincil ve mevcut duygulara benzer şekilde, birincil ve genel davranış da elde etme. Birincil davranışlar, doğrudan bir uyarana verilen otomatik tepkilerdir. Örneğin, korkutmamızda kaçınma veya öfkelenmemizde saldırmak birincil davranışlardır.

İkincil davranış ise, birincil duygusal tepkilerin ardından ortaya çıkan daha karmaşık ve düşünsel yapılara dayalı davranıştır. Birincil duygusal tepkileri düşünce, değerlendirme ve sosyal normlar şekillendirir. Örneğin, çevremizde yüzümüzü kızartabilir, ağlayabilir veya kaçınabiliriz. Bu davranışları, kapsamlı duygusal deneyimlerimizin bir uygulamalarıdır ve çevremizle tartışmalardan oluşan karmaşık sosyal dinamiklere fayda sağlamada bulunabilir.

Birincil ve edindiği duygu ve davranışları, bireylerin duygusal deneyimlerini ve tepkilerini anlamak için kullanılan önemli kavramlardır. Ancak, her bireyin duygusal deneyimleri ve tepkileri yapılarını kontrol altında tutuyor ve karmaşık bir şekilde bir yapıya sahip çok sayıda faktör bulunabilir.