Bazen çocuklar ebeveynlerinden ayrılmanın sadece geçici bir durum olduğunu kavramakta güçlük çekebilirler ve ayrılığı bir terk edilme olarak yaşayabilirler. Ebeveynler de bazen çocuklarından ayrılmakla ilgili yoğun bir kaygı yaşayabilir. Bu durumda, ebeveynler ve çocuk karşılıklı olarak birbirlerinin kaygılarını teşvik ederek büyütürler.
Tüm aileyi etkileyen bir krizin veya büyük bir değişiklik yaratıcı bir durumun varlığıdır. Çocukların en çok ihtiyaç duydukları şeylerden biri, evlerine geri döndüklerinde aynı güvenli ortamın değişmeden onları bekliyor olduğunu bilmektir. Ailenin bir kriz/travma veya büyük bir değişiklik yaşıyor olması çocuğun eve geri döndüğünde hiçbir şeyi eskisi gibi bulamamaktan korkmasına ve dolayısıyla da okula gitmekten kaçınmasına neden olabilir.
Çocuğun devam ettiği okulda var olan büyük çaplı bir değişim ve okulda çocuğun yaşadığı örseleyen içi olaylar da çocuğun okula gitmek istememesine neden olabilir.
PEKİ NE YAPABİLİRİZ?
Okula karşı direncin belirtilerini tanıyarak, sorun daha da kemikleşme eden önlem alın. Bazen çocuklar okula gitmek istemediklerini açıkça dile getirmek yerine, bunu davranışlarıyla ve bazı bedensel işaretlerle bize iletebilir.
Çocuğunuzla sık sık konuşup onu anlamaya çalışın.
Konuşmanın yanı sıra resim,müzik,etkinliklerde duygusunu dışa vurmasını sağlayacaktır.
Çocuğun okulla ilgili duygu ve düşünceleri karşısında yargılayıcı, küçümseyici, alaycı, suçlayıcı olmayın. Ancak başka seçeneğiniz yoksa çocuğu okula göndermekten hemen vazgeçmeyin örneğin evet korkuyorsun, bizden ayrılacağın için üzülüyorsun, bu yüzden okula gitmek istemiyorsun ben de senden ayrılmayı istemiyorum ama okula gitmek zorundasın yapacak bir şey yok şeklinde konuşabilirsiniz.
Öğretmeni ile iş birliği yapın.
Okula gidişini ödüllendirin.
Ayrılığın geçici olduğunu vurgulayın.
Okul sonrası kaliteli vakit geçirin.
Her şeye rağmen devam ediyorsa psikologdan yardım alın.